سازمان حقوق بشری «هه‌نگاو» در گزارشی اعلام کرد که در شش ماهه نخست سال جاری دست‌کم ۵۲ مورد «زن‌کشی» در ایران ثبت شده که ۲۹ درصد آن در تهران بوده است.
این سازمان با استناد به آمار ثبت شده در «مرکز آمار و اسناد» هه‌نگاو نوشته است که ۲۰ مورد از زن‌کشی یعنی معادل ۳۸/۴ درصد قتل با انگیزه «ناموسی» بوده است.
پس از استان تهران با ثبت دست‌کم ۱۵ مورد زن‌کشی، استان‌های البرز با ۷ مورد، ارومیه با ۵ مورد، فارس و ایلام هر کدام ۳ مورد، بوشهر، کُردستان، کرمانشاه، گیلان و مازندران هر کدام ۲ مورد در جایگاه‌های بعدی قرار گرفته‌اند. روزنامه شرق چاپ تهران نیز چهارشنبه ۱۴ تیر در گزارشی با استناد به آمار رسمی اعلام کرده بود از خرداد ۱۴۰۰ تا پایان خرداد ۱۴۰۲ دست‌کم ۱۶۵ زن در ایران به دست یکی از مردان خانواده خود کشته شده‌اند که ۴۱ مورد آن در حوالی پایتخت بوده است.
کیانوش رزاقی، حقوقدان ساکن مریلند، پیش از این به صدای آمریکا گفته که علت اصلی «زن‌کشی» در ایران را باید در «سیاست جنایی» جمهوری اسلامی درباره این نوع جرایم و همچنین در «دیدگاه‌های مبنایی» که «این حکومت بر پایه آن شکل گرفته» جست‌وجو کرد.